《هوالله》
ای آموزگار بزرگوار ، این گرفتار زلف مشکبار را از بادهُ محبتّت جامی سرشار بخش بیدار و هُشیار کن غمخوار و غمگسار گرد دلجوئی نما و خوش خوئی عطا کن ثابت و نابت فرما و قائم و کامل کن مُقرب درگاه فرما و واقف و آگاه کن شعلهُ جهانسوز بخش و نالهُ جان سوز ده شمع شب افروز فرما و آه دلسوز عطا کن ناشر نفحات فرما و آیات باهرات کن به کوی خویش راه ده و به پرتو روی خویش روشن فرما توئی مقتدر و عزیز و توانا و توئی بینا و شنوا و خداوند بیهمتا . ع ع
مجموعه مناجاتهای حضرت عبدالبهاء- ص۴
