در طول تاریخ، ادیان بزرگ نیروی محرکه اصلی برای تهذیب شخصیت انسان  ظهور و بروز خویشتن‌داری، فداکاری و شجاعت وافر در پیروانشان فراهم آورده‌اند. بسیاری از اصول اخلاقی ادیان به صورت ساختارها و الگوهای رفتاری در آمده‌اند که در خدمت ارتقای روابط انسانی و پیشرفت حیات جمعی بشر قرار گرفته‌اند.

هر بار که مظهر ظهوری از جانب خداوند پدیدار می‌گردد، قوای به مراتب بیشتری برای مرحلۀ بعدی بیداری و پیشرفت بشریّت در جهان فراهم می‌آید. انسانی که از تمامی جنبه‌های ظاهری عادّی به نظر می‌رسد، برگزیده می‌شود تا لسان الهی (زبان گویای خداوند) گردد. می‌توان حضرت موسی را در مقابل بوتۀ آتش در نظر آورد، حضرت بودا که در سایۀ درخت بودهی (تنویر) به روشن‌بینی رسید، روح‌القدس که به شکل کبوتری بر حضرت مسیح نازل شد و یا جبرئیل که در برابر حضرت محمّد پدیدار گشت.

در میانۀ قرن نوزدهم، خداوند، حضرت بهاءالله (به معنی شکوه و جلال الهی) را برگزید تا ظهور جدیدی را به بشریّت عرضه نمایند. در طول چهار دهه، هزاران آیه، لوح، رساله و کتاب از قلم ایشان نازل شد و درآثارشان چارچوبی برای ایجاد تمدّنی جهانی ترسیم نمودند؛ چارچوبی که هر دو بعد روحانی و مادّی زندگی را در‌برمی‌گیرد.

«ما اردت ان اکون رئيساً لمن علی الأرض بل القی عَلَيهم ما امرت به من لدن عزيز جميل...» (مضمون به فارسی: هیچ‌گاه نخواستم که بر مردم روی زمین ریاستی داشته باشم، بلکه فقط آنچه را که از جانب خداوند عزیز جمیل مأمور بودم بر آنها القاء کردم...)

— حضرت بهاءالله

حضرت بهاءالله به مدّت ۴۰ سال تحمّل زندان، شکنجه و تبعید نمودند تا پیام الهی برای این عصر را به نوع انسان برسانند. امروز، حیات و رسالت ایشان به طور فزاینده‌ای در سراسر این کرۀ خاکی شهرت می‌یابد و میلیون ها نفر برای به کار‌بستن تعالیم ایشان در زندگی فردی و جمعی خود به منظور ساختن جهانی بهتر مشغول یادگیری هستند.

 

«امروز تعالیم بهاءالله... متعالی‌ترین و خالص‌ترین نمونۀ تعالیم دینی را در اختیار بشر قرار می‌دهد.»

لئو تولستوی، نویسندۀ روسی